لبخند خانوادگی – پایان ماجرا: خیلی ناراحت بودم و یه جورایی دلم گرفته بود. آخه به کلاس های روز یکشنبه ی حاج آقا عادت کرده بودم. از وقتی پسرم اومد خونه و گفت: آقا معلممون گفته، این جلسه ی آخر کلاس حاج آقا تو مسجده، حسابی حالم گرفته شده بود. علت این که چرا جلسه ی آخره را نمی دانستم. گفتم می روم مسجد و علتش را پیدا می کنم؛ و اگر می توانستم یک راه کاری جلوی پای حاج آقا می گذارم که نرود. بالاخره شب شد و رفتم مسجد. وارد مسجد شدم، حس کردم که همه یه جورایی دپرس شدن. نماز که تمام شد، حاج آقا پشت میکروفن رفت. مشخص بود که خودش هم حال و حوصله ی […]

لبخند خانوادگی – نماز: پسرم با اشتیاق وارد منزل شد و گفت: بابا مسابقه! جا خوردم. فکر کردم تلویزیون یه مسابقه داره؛ و پسرم می خواد اون مسابقه رو ببینه. گفتم: مسابقه ی چی؟ گفت: مسابقه ای که معلممون گفته، باید پدر و مادرتون جواب بدن. کاغذ مسابقه رو داد به من و گفت: خودت بخون، متوجه می شی. کاغذ رو باز کردم و دیدم که آرم مدرسه رو کاغذه. درون کاغذ نوشته بود: پدرها و مادرهای عزیز، یک مسابقه برای شما داریم. مسابقه هم به این گونه است: همان طور که یکشنبه ها به مسجد می رفتید، برای یادگیری زندگی بهتر در کنار خانواده، این بار یک سئوال از صحبت هایی که قرار است حاج آقا انجام دهند را […]

لبخند خانوادگی – موعظه کردن: نماز که تمام شد، دیدم چند روحانی رفتند پیش امام جماعت مسجد. من هم که دوباره فضولیم گل کرده بود، کنجکاو شدم که ببینم، دارن در مورد چه موضوعی با هم صحبت می کنن. همین جوری که داشتم نگاهشون می کردم، دیدم حاج آقا با دست به من اشاره کرد و گفت: چرا عقب نشستی، بیا این جا پیش ما بشین. من هم که تا به حال این همه روحانی رو یک جا ندیده بودم، اولش ترسیدم؛ اما دل و زدم به دریا و رفتم جلو. یه سلام کردم و نشستم. داشتم حسابی عرق می کردم، که حاج آقای مسجد فهمید مشکل کجاست؛ و به شوخی گفت: ما لولوخرخره نیستیم که این قدر ترسیدی. راحت […]